10 مه 2023- در مطالعه ی اخیراً منتشر شده در American Heart Journal، محققان اثربخشی رویکردهای دارویی فعلی را برای کاهش خطر حوادث قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(T2D)  بررسی کردند.

دیابت نوع 2 و سلامت قلب و عروق

بیماران مبتلا به دیابت نوع 2در معرض افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان، کاهش کیفیت زندگی و هزینه های مالی به دلیل عوارض قلبی عروقی هستند. این عوارض مسئول بیش از 50 درصد مرگ و میر در این بیماران است و میزان بروز آنها همچنان در حال افزایش است.

مطالعات نشان داده اند که آگونیست‌های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1RA) و مهارکننده‌های کوترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز (SGLT2i)، که هر دو برای کاهش سطح قند خون ساخته شده‌اند، سلامت کلیه و قلب و عروق و همچنین میزان مرگ و میر را در میان بیماران T2D پرخطر، بهبود می‌بخشند.

در مورد این مطالعه

در مطالعه ی حاضر، محققان روند استفاده از این درمان های مبتنی بر شواهد را برای کاهش خطر قلبی عروقی در بیمارانT2D در طول زمان تجزیه و تحلیل کردند.

این مطالعه شامل بیماران بالغ 18 سال به بالا بود که مبتلا به دیابت نوع 2 بودند و حداقل یک درمان کاهش دهنده گلوکز از فهرستی از کلاس‌های دارویی شامل انسولین، سولفونیل اوره، متفورمین، تیازولیدین دیون(TZD)، GLP1RA، DPP-4i  وSGLT2i برای آنها تجویز شده بود.

این مطالعه بر روی چندین زیر گروه از بیماران، از جمله مبتلایان به نارسایی قلبی (HF)، بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) و بیماری مزمن کلیوی (CKD) متمرکز شد. در زیر گروه ASCVD، بیماران شرایط مختلفی مانند بیماری شریان محیطی، بیماری عروق کرونر(CAD) و بیماری عروق مغزی داشتند. زیر گروه بیماری عروق مغزی، شامل بیماران مبتلا به حمله ایسکمیک گذرا، سکته مغزی قبلی و مداخله شریان کاروتید بود.

محققان امتیاز مرکب قلبی عروقی دیابت (DCCS) را برای تعیین اثربخشی تکنیک های کاهش خطر قلبی عروقی برای هر یک از بیماران محاسبه کردند. این امتیاز نشان دهنده درصد داروهای توصیه شده به بیمار برای کاهش بهینه خطر قلبی عروقی است.

پنج داروی بالقوه برای واجد شرایط بودن برای یک بیمار، از جمله  GLP-1RA، SGLT2i، استاتین، درمان ضد ترومبوتیک، و همچنین مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین(ACEIs)، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین(ARBs)، و مهارکننده گیرنده آنژیوتانسین (ARNI) مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج

در مجموع 1001542 بیمار، از 391 سایت در این مطالعه وارد شدند. میانگین سنی این گروه حدود 66 سال و شامل 512807 مرد بود.

بیش از 627146 بیمار، حداقل یک بیماری پرخطر از جملهASCVD ، نارسایی قلبی یا CKD مستند شده، داشتند. به طور خاص، 518270 بیمار ASCVD را گزارش کرده بودند، 177518 تشخیص HF و 230519 بیمار تشخیص CKD داشتند. علاوه بر این، میانگین فشار خون سیستولیک تقریباً 130 میلی‌متر جیوه بود، در حالی که میانگین شاخص توده بدنی (BMI) تقریباً 33 کیلوگرم بر متر مربع و متوسط هموگلوبین A1c آنها برابر با 7.4 درصد بود.

متفورمین با میزان مصرف 73.1 درصد رایج ترین داروی کاهش دهنده ی گلوکز بود. 36.6 درصد از بیماران از انسولین استفاده می کردند، در حالی که 12.5 درصد از SGLT2i و 12.9 درصد از GLP-1RA استفاده می کردند.

استفاده از SGLT2i یا GLP-1RA در بین بیماران از 4.1٪ به 28.8٪ از سال 2013 تا 2019 افزایش یافت. با این حال، DCCSاز 72٪ به 52٪ از 2013 تا 2019 ، به دلیل افزایش گزینه های دارویی واجد شرایط در DCCS کاهش یافت.

تقریباً به 18٪ از 627146 بیمار مبتلا به ASCVD، HF، یاCKD ، داروهای SGLT2i یاGLP-1RA  داده شد. برای بیماران مرد جوان بدون HF،ASCVD ، یا CKD گزارش شده که تحت درمان با انسولین بودند، بیشتر داروهای SGLT2i تجویز شده بود. داروهای GLP-1RA، اغلب برای بیماران جوانتر، زنان، افراد بدون ASCVD یا HF ثبت شده، و کسانی که انسولین مصرف می کردند، تجویز شده بود.

افراد مذکر و دارای تشخیص ASCVD با احتمال بیشتری از GLP-1RA یا SGLT2i استفاده می کردند. در مقایسه، کمتر احتمال داشت که برای افراد مسن تر یا با تشخیص HF یاCKD ، این داروها تجویز گردد.

بیماران مسن‌تر، مردان، و افراد دارای شرایط پزشکی خاص مانند ASCVD، CKD یاHF ، و افرادی که انسولین مصرف می ‌کردند، DCCS بالاتری را نشان دادند. مدل خطی سلسله مراتبی نشان داد که جنس مذکر و تشخیص CKD با DCCS بالاتر مرتبط است، در حالی که تشخیص ASCVD یا HF با DCCS پایین‌تر مرتبط است.

نتیجه گیری

یافته‌های این مطالعه روند مثبتی را در استفاده از داروهای کاهش‌دهنده گلوکز با توجه به کاهش خطر قلبی عروقی در طول زمان نشان داد. با این حال، علیرغم مزایای بالقوه، استفاده از این عوامل بخصوص در بیماران با شرایط پرخطر، بهینه نیست.

مطالعه حاضر اهمیت آموزش متخصصان قلب و بیماران را در مورد مزایای اضافی درمان‌ها فراتر از کاهش گلوکز نشان می ‌دهد. آموزش مزایای داروهایSGLT2i  و GLP-1RA، به پزشکان و همچنین ارائه راهنمایی در مورد تجویز این داروها و اتخاذ مدل های مراقبت تیمی، می تواند به تغییر درک این داروها از عوامل کاهش دهنده گلوکز به ابزارهایی برای کاهش خطرات بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20230510/Cardiovascular-risk-reduction-in-type-2-diabetes-Study-urges-better-use-of-life-saving-therapies.aspx